goudsmit.france@orange.fr | +33 (0)3 2028 4000
Materiał wystawiony na działanie pola magnetycznego może reagować na nie w różnoraki sposób. Rozróżnia się:
W potocznym języku, mówiąc o materiale, że jest magnetyczny zwykle oznacza to, iż zachowuje się on w sposób charakterystyczny dla ferromagnetyków (lub czasem ferrimagnetyków). Siły obecne w diamagnetykach i paramagnetykach są dużo słabsze, a materiały zachowujące się w ten sposób nie wytwarzają w sposób spontaniczny własnego pola magnetycznego. W mniejszym lub większym stopniu mogą być uważane za materiały niemagnetyczne. Materiały diamagnetyczne mają tendencję do odpychania linii strumienia z własnego rdzenia, podczas gdy materiały ferromagnetyczne, ferrimagnetyczne i paramagnetyczne z reguły je koncentrują.
Praktyczny przykład diamagnetyzmu: woda wykazuje słabą podatność diamagnetyczną, czyli np. mniej więcej czterdzieści razy mniejszą niż węgiel pirolityczny, ale jest to wystarczająco dużo, aby lekkie obiekty zawierające w sobie dużo wody unosiły się w silnym polu magnetycznym.
Żaba unosiła się na przykład w polu wytworzonym przez elektromagnes o mocy 16 tesli w Laboratorium Dużych Pól Magnetycznych na Uniwersytecie Radboud w Nijmegen (Holandia).
Lire la suite
Lorsqu'un matériau magnétique est comprimé dans un champ magnétique, on dit qu'il a une préférence d'orientation, qu'il est anisotrope. La magnétisation d'un matériau magnétique anisotrope ne peut avoir lieu que dans l'orientation de préférence.