Elektromagnetyczne separatory nadprzenośnikowe

Separator nadprzenośnikowy jest przeznaczony do usuwania lub oddzielania objętościowo dużych fragmentów żelaza lub stali i jest zawieszany nad przenośnikiem płaskim lub korytkowym. Magnes tego typu sam się oczyszcza i w sposób ciągły oddziela elementy żelazne od strumienia materiału. Wydajność usuwania żelaza przez separatory nadprzenośnikowe wynosi od 70 do 90%. Zależy to od konstrukcji magnesu, przepływu i lokalizacji produktu. Automatyczne samooczyszczające się separatory nadprzenośnikowe sprawdzają się zarówno w odzyskiwaniu elementów żelaznych, jak i usuwaniu zanieczyszczeń żelaznych.

Elektromagnetyczny separator nadprzenośnikowy charakteryzuje się najgłębiej penetrującym polem chwytania i dlatego najlepiej ze wszystkich separatorów nadprzenośnikowych nadaje się do usuwania cząsteczek stali z grubych warstw strumieni produktu. Wadą jest duży pobór mocy i większa masa w porównaniu do separatorów nadprzenośnikowych trwałych.

Prędkość taśmy transportowej:

Aby drobinki żelaza i elementy żelazne zostały usunięte ze strumienia materiału, muszą pozostać w polu magnetycznym, gdzie ulegają namagnesowaniu, przez mniej więcej 0,3–0,5 sekundy. W maksymalizacji skuteczności oddzielania ważne jest optymalne dobranie rozmiaru magnesu płytkowego (główny biegun) i prędkości taśmy. Oznacza to, że w przypadku wąskiego separatora nadprzenośnikowego znajdująca się pod nim taśma musi przemieszczać się z mniejszą prędkością (m/s) niż w przypadku szerszego separatora zawieszonego na tej samej wysokości. Poniższy wzór pozwala obliczyć maksymalną prędkość taśmy transportowej:

Maksymalna prędkość taśmy transportowej (b) = szerokość bloku magnetycznego (a) / 0,3 (s)

Zalecana prędkość taśmy transportowej (b) = szerokość bloku magnetycznego (a) / 0,5 (s)

Odległość między magnesem a taśmą transportową musi być możliwie jak najmniejsza. Siła magnetyczna zmniejsza się wykładniczo wraz z rosnącą odległością. Wymagane jest jednak zachowanie minimalnej odległości, aby wszelkie elementy żelazne mogły być swobodnie usuwane ze strumienia materiału przez gumowe progi. Separatory nadprzenośnikowe można stosować/montować na dwa sposoby: poprzecznie i wzdłużnie. Dla obu tych opcji firma Goudsmit opracowała optymalną konfigurację magnesu.

Montaż poprzeczny („Cross”)

W praktyce montaż poprzeczny jest częstszy, ponieważ łatwiej go zastosować na istniejącej linii. Jego dodatkową zaletą jest wyrzucanie elementów żelaznych na bok, co z perspektywy logistycznej ułatwia przetwarzanie.

„Montaż wzdłużny”

Jeśli istnieje możliwość zamontowania separatora nadprzenośnikowego w kierunku wzdłużnym względem taśmy transportowej, jest to zawsze sposób preferowany. Zaletą tego rozwiązania jest „rozchylanie się” transportowanego materiału przy końcu taśmy (bębnie z głowicą magnetyczną), w efekcie czego przez kilka milisekund pozostaje on zawieszony w powietrzu. Ułatwia to separatorowi wyciąganie ze strumienia metali żelaznych.

Wybierając miejsce montażu separatora, należy pamiętać, że znajdująca się pod nim konstrukcja, np. rama, rolki nośne i rolki końcowe, musi być wykonana z materiału niemagnetycznego. W przeciwnym razie elementy stalowe zostaną namagnesowane, co osłabi ogólną skuteczność separatora nadprzenośnikowego.

Więcej informacji i praktyczna zasada: Strefa pozbawiona właściwości magnetycznych.